วันพฤหัสบดีที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2551

ไปเที่ยวสยามพารากอน(Siam Ocean World)

พ่อพาน้องพิงค์ พี่แชมป์ แม่ และป้าอ๋อยไปเที่ยวสยามพากอน ส่วนพี่ปอ คร่ำเคร่งกับการทำงานส่งครู ขอตัวไม่ไป (น่าเสียดาย) พวกเราต่างคนต่างก็ไม่เคยไปเที่ยวสยามพารากอนกันเลย แม้แต่พ่อผู้ซึ่งได้ชื่อว่า "เที่ยวทุกทิศทั่วไทย" ก็ยังไม่เคยเหยียบย่างมา ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดมาก แต่พ่อก็มีเหตุผลว่าที่พ่อไม่ได้มาที่นี่ เพราะช่วงก่อนหน้านั้น แม่ตั้งท้องน้องพิงค์ และพอคลอด น้องพิงค์ก็ยังเล็กเกินไปที่จะพาไปเที่ยว จนกระทั่งตอนนี้ น้องพิงค์โตพอที่จะพาไปเที่ยวได้แล้ว พ่อเลยพามา ...
ปลาหมึกยักษ์ตัวหญ่าย...น่ากิน อิอิ...

ปลาหลากหลายขนาดและสีสัน น้องพิงค์อยากดำน้ำไปดูปลาจังเลยค่า

ใส่ชูชีพเตรียมลงเรือท้องแบนไปดูปลาอย่างใกล้ชิด งานนี้น้องพิงค์ใจไม่สู้ ร้องไห้จ้า...ไม่ยอมใส่ชูชีพ พ่อบอกว่าคงเป็นเพราะเสื้อมันแข็ง ไม่นิ่ม แต่พอลงเรือ น้องพิงค์ก็ก้มมองดูปลาอย่างสนุกสนาน

ก้มมองอะไรน่ะ น้องพิงค์


ตัวอะไรเอ่ย...ใครตอบได้ น้องพิงค์มีรางวัลให้ค่า...


ถ่ายกับนกเพนกวินตัวใหญ่...ตัวจริงอยู่ในกระจกไม่ค่อยยอมออกมาโชว์ตัวเล้ย

สัตว์ที่จำแนกประเภทไม่ได้ค่ะ...
หมายเหตุ เนื่องจากส่วนจัดแสดงสัตว์เหล่านี้ค่อนข้างมืด จึงทำให้ถ่ายรูปออกมาไม่ค่อยสวย แม่เลยมีภาพประกอบนิดเดียวค่ะ แต่แม่ถ่ายรูปจากมือถือไว้เยอะพอสมควร รวมทั้งคลิปวิดีโอ ไว้คราวหน้าจะทยอยลงรูปเหล่านั้นมาให้ชมกันอีกนะคะ



วันสบายๆของน้องพิงค์

ตั้งแต่อายุครบ 1 ขวบ แม่ก็อนุญาตให้น้องพิงค์ได้ลิ้มลองไอติมบ้าง รสชาติอร่อยดีค่ะ แต่มอมแมมเชียว
มอมเป็นแมวคราวเลย แน่ะ มัดผมแกละด้วย ป้าอ๋อยฉวยโอกาสตอนน้องพิงค์กำลังหม่ำไอติม มัดผมให้ค่ะ

อิ่มหนำสำราญ ล้างหน้าตาแล้ว ค่า... (โปรดสังเกตหางตาข้างขวา รอยช้ำยังไม่หายดีเลย)

เวลาแห่งความสุข คือการดูการ์ตูนนั่นเอง (แม่ไม่อยากให้ดูเล้ย)

ช่วงบ่ายเป็นเวลาของการกินของว่างและอ่านหนังสือ น้องพิงค์กำลังกินองุ่นอยู่ค่ะ

โปรดสังเกตรอบตัวน้องพิงค์มีแต่หมอนกับตุ๊กตาเต็มไปหมด แม่บอกว่าป้องกันน้องพิงค์เอาหัวไปโหม่งผนังเล่นนั่นเอง

สาวหวานแห่งปี


อยากไปเที่ยวแล้วค่า...ป้าอ๋อย


ลงมาเล่นกับน้องมีนค่ะ อายุน้อยกว่าน้องพิงค์ประมาณ 5 เดือน อีกหน่อยก็โตทันกัน แต่ตอนนี้น้องพิงค์ตัวโตกว่า

ทำกับข้าวกินเองดีกว่ามั้งเรา...ใครทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจ ถูกปากเล้ย

แหม...แซ่บอีหลีเด้อ...


ดับกระหาย คลายแซ่บ ด้วยน้ำเปล่าแสนชื่นใจ...ฮ้า..

แม่จับน้องพิงค์มัดผม ป้าอ๋อยบอกว่าถ้าแต่งชุดไทย ไปรำได้สบายเลย

นอนดูการ์ตูนอีกแล้ว น้องพิงค์ อย่าดูมากนักนะลูก

เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ไปเดินเล่นกันดีกว่านะคะ บ๊าย-บายก่อนน๊า ไว้วันหน้าจะเอารูปสวยๆ มาอวดอีก

ไปเที่ยวสวนสัตว์

วันนี้น้องพิงค์จะไปแอ่วสวนสัตว์พาต้าค่ะ เตรียมตัวแต่งสวยไว้แล้ว พร้อมออกเดินทางแล้วน๊า

เย้...เย้... จาไปแอ่วผ่อนก ผ่อหนู ผ่อลิง ชะนี แล้วเน้อ...


นั่นตัวอะไรคะพ่อจ๋า...กินผักบุ้งดิบๆ ดูน่ากินดีจัง ถ้ามีส้มตำแซ่บๆ ด้วยยิ่งหย่อยนะ


ตัวนี้เขาเรียกว่า แกะ จ้า



แล้วตัวสีน้ำตาลนี้ตัวอะไรคะ? มันจ้องน้องพิงค์ใหญ่เลย



ตัวนี้เขาเรียกว่า แพะ จ้ะลูก มันกินผักบุ้งได้ หนูลองเอาให้มันกินดูสิ


พ่อจ๋า...มันกินผักแล้วลามมาจะกินมือน้องพิงค์แล้วนะ ไม่อาวแล้ว...
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า... (เสียงหัวเราะของคนอื่น ยกเว้นน้องพิงค์)




ไปดูนกกันดีกว่า...แต่ว่า...ต้องระวังไข้หวัดนกกันด้วยนะคะพ่อ


ขอน้องพิงค์มาดูแกะอีกรอบได้ไหมคะ น้องพิงค์ชอบขนแกะจัง ดูนุ่มดี แต่ดูเหมือนมันคงไม่ยอมอาบน้ำเลยใช่ไหมคะ? เลยดูมอมแมมไปหน่อย

เสือโคร่งตัวใหญ่ น่าเกรงขามมาก จนแม่ชักหวั่น ๆ กลัวมันจะแหกกรงออกมาขย้ำ พ่อบอกว่าแม่คิดมาก (ประสาทนั่นเอง)


หมีตัวใหญ่..ดูน่ากลัว พ่อจะพาน้องพิงค์ลงไปดูหมีอย่างใกล้ชิด แบบเกาะกระจกดูชั้นล่างเลย แต่แม่ไม่ยอม กลัวหมีเห็นน้องพิงค์แล้วจะพังกระจกออกมาทักทาย อิอิ...


หลังจากที่เที่ยวแบบ (แม่) ใจหายใจคว่ำแล้ว เราก็มาพักเหนื่อยกันที่ชั้น 6 ของห้าง ก่อนเดินทางกลับ แม่สัญญา (กับตัวเอง) ว่า จะไม่พาน้องพิงค์มาเที่ยวแบบนี้อีกแล้ว เพราะกลัวลูกจะได้รับอันตราย (คิดแบบแม่ขี้กังวลนั่นเอง)

วันพุธที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2551

ควันหลงวันลอยกระทง


คืนวันลอยกระทง พวกเรายกขบวนไปทานข้าวนอกบ้าน เพราะแม่ครัวเอกทำกับข้าวไม่ไหว เหนื่อยจากการเดินทางไกลถึง 12 ชั่วโมง เราไปทานข้าวร้านประจำใกล้ ๆ บ้าน ช่วงที่รอกับข้าว น้องพิงค์ที่ไม่ค่อยชอบนั่งอยู่กับที่นาน ๆ ก็อ้อนขอให้พ่อพาเดินดูนั่นดูนี่ สุดท้ายก็มาหยุดตรงหน้าตู้ปลาตัวใหญ่ตัวนี้แหละค่ะ


อุ๊ยกับป้าอ๋อยกำลังนั่งคุยกันให้สมกับที่ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือน


อุ้มผลัด 2 * 2 เจ้าค่ะ คราวนี้ป้าอ๋อยต้องอุ้มแทนพ่อที่ขอตัวไปหม่ำๆ ก่อน


อิ่มหนำสำราญแล้ว เราก็กลับมาจุดประทีปและปล่อยโคมไฟกันค่ะ























โต้ลมหนาวยามเช้า

ลานเอนกประสงค์ ดีไซน์เก๋ด้วยปลาโลมาเล่นลูกบอล....

เช้าวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่สอง ที่น้องพิงค์กลับมาเชียงใหม่ครั้งนี้ เป็นเช้าที่สดใส รับเทศกาลลอยกระทง แต่คนที่ไปลอยกระทงเมื่อคืนที่ผ่านมาอาจจะงัวเงีย ไม่สดชื่นก็ได้นะคะ อากาศยามสายนอกชายคาบ้าน ประมาณ 15 องศา กำลังเย็นสบาย น้องพิงค์ก็เลยเดินเล่นอย่างสบายอารมณ์เลยล่ะ




น้องพิงค์ชอบมองปลาโลมา บนพื้นถนน เพราะมันเหมือนกับปลาที่น้องพิงค์เห็น ตอนที่ไปเที่ยวสยามโอเชี่ยนเวิล์ด ที่ห้างสยามพารากอน เมื่อเร็วๆนี้ ตอนนี้ น้องพิงค์ไม่ค่อยจะมีอารมณ์จะนั่งรถสามล้อค่ะ เพราะอยากหัดเดินมากกว่า

ไม่ได้มาบ้านที่เชียงใหม่เสียนานร่วม 3 เดือน น้องพิงค์ยังไม่คุ้นกับสิ่งแวดล้อมรอบตัว เลยเกาะแม่แจ ไม่ค่อยจะกล้าเดินเองในช่วงแรกๆ แต่คงอีกไม่นาน ท่าทางมีแววฟ้องว่า ละอ่อนคนนี้จะเดินคล่องจนผู้ใหญ่จับไม่ทันแน่ๆ อิ...อิ




เดินชมสวนเสียเพลินจนลืมเวลา ชักเมื่อยแล้วล่ะ หิวด้วย ตอนนี้น้องพิงค์ก็เลยยอมนั่งรถสามล้อ ยอมให้แม่ป้อนข้าวฝีมือป้าอ๋อยโดยดี ตอนนี้น้องพิงค์เจริญอาหารขึ้นเยอะกว่าตอนอยู่กรุงเทพฯมาก เพราะว่าครัวที่นี่มีทุกอย่างพร้อมให้ป้าอ๋อยแสดงฝีมือทำอาหารให้น้องพิงค์เจ้าค่ะ....หม่ำๆๆ ลำแต๊ๆ เจ้า

ว่างๆมาแวะเยี่ยมน้องพิงค์บ้างนะคะ

เว็บไซท์หลักของน้องพิงค์คือ http://www.littlepink2006.com