ตั้งแต่อายุครบ 1 ขวบ แม่ก็อนุญาตให้น้องพิงค์ได้ลิ้มลองไอติมบ้าง รสชาติอร่อยดีค่ะ แต่มอมแมมเชียว
มอมเป็นแมวคราวเลย แน่ะ มัดผมแกละด้วย ป้าอ๋อยฉวยโอกาสตอนน้องพิงค์กำลังหม่ำไอติม มัดผมให้ค่ะ
อิ่มหนำสำราญ ล้างหน้าตาแล้ว ค่า... (โปรดสังเกตหางตาข้างขวา รอยช้ำยังไม่หายดีเลย)
เวลาแห่งความสุข คือการดูการ์ตูนนั่นเอง (แม่ไม่อยากให้ดูเล้ย)
ช่วงบ่ายเป็นเวลาของการกินของว่างและอ่านหนังสือ น้องพิงค์กำลังกินองุ่นอยู่ค่ะ
โปรดสังเกตรอบตัวน้องพิงค์มีแต่หมอนกับตุ๊กตาเต็มไปหมด แม่บอกว่าป้องกันน้องพิงค์เอาหัวไปโหม่งผนังเล่นนั่นเอง 
สาวหวานแห่งปี
อยากไปเที่ยวแล้วค่า...ป้าอ๋อย
ลงมาเล่นกับน้องมีนค่ะ อายุน้อยกว่าน้องพิงค์ประมาณ 5 เดือน อีกหน่อยก็โตทันกัน แต่ตอนนี้น้องพิงค์ตัวโตกว่า
ทำกับข้าวกินเองดีกว่ามั้งเรา...ใครทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจ ถูกปากเล้ย
แหม...แซ่บอีหลีเด้อ...
ดับกระหาย คลายแซ่บ ด้วยน้ำเปล่าแสนชื่นใจ...ฮ้า..
แม่จับน้องพิงค์มัดผม ป้าอ๋อยบอกว่าถ้าแต่งชุดไทย ไปรำได้สบายเลย
นอนดูการ์ตูนอีกแล้ว น้องพิงค์ อย่าดูมากนักนะลูก
เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ไปเดินเล่นกันดีกว่านะคะ บ๊าย-บายก่อนน๊า ไว้วันหน้าจะเอารูปสวยๆ มาอวดอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น