วันพฤหัสบดีที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2551

น้องพิงค์เล่าเรื่อง (ภาค 2)

พ่อขา น้องพิงค์ว่า กฎข้อที่ 6 ของครอบครัวว่าด้วยการห้ามงอนนั้น ควรจะมีการแก้ไขนะคะ เพราะมันเป็นสิทธิโดยชอบธรรมที่ อิสตรีควรพึงมี
สำหรับข้อที่ 10 พึงซื้อของเล่นที่เหมาะสมให้กับลูกสาวตัวน้อยนั้น เป็นข้อที่น้องพิงค์สนับสนุนและเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง และถ้าจะให้เหมาะเจาะ เหมาะสมมากยิ่งขั้น ก็ควรจะเป็นของเล่นที่ลูกที่แสนจะน่ารัก และเป็นเด็กดี (อย่างน้องพิงค์) ถูกใจและอยากได้ด้วยนะเจ้าคะ

อ้ายดนต์อย่าซีเรียสเลยน่า กฎทุกข้อมียกเว้นซำเหมอ อ้ายดนต์อยากได้รถถีบใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวน้องพิงค์จะกระซิบบอกป้าอ๋อยให้นะคะ รับรองพรุ่งนี้ได้ปั่นรถถีบคันใหม่ไปโรงเรียนแน่ เชื่อฝีมือน้องพิงค์นะ โอเค้?

มามะ..น้องพิงค์ ไปเที่ยวจอมทองกับป้าแอดีกว่านะ เบื่อเล่นกับพี่ดนต์แล้วไม่ใช่เหรอ ป้าจะพาไปเที่ยวดอยอินทนนท์ไง
(แง..แง.. ไม่อาวนะ เค้าไม่ไปไหนทั้งนั้น จาอยู่บ้าน ฮือ..ฮือ)


โพสต์ท่ากันหน่อยดีกว่านะคะ แต่น้องพิงค์ไม่ไปกับป้าแอนะ


ป้าอย่ากอดน้องพิงค์แน่นมากสิคะ หายใจไม่ออกน๊า


อุ๊ย...อะไรหล่น ตังค์หรือป่าว แม่สอนว่าถ้าเก็บตังค์ได้ให้เอาไปคืนเจ้าของ
คงไม่ใช่หรอกน้องพิงค์ ถ้าเป็นตังค์จริง ๆ คงมีคนเก็บไปนานแล้ว



โธ่เอ๋ย...ที่แท้ก็เป็นฝาลิโพนี่เอง เห็นกลม ๆ นี่แน่ะ เหยียบซะเลย
ไม่เอาน้องพิงค์ เดี๋ยวมันบาดเท้าเอานะ เก็บไปทิ้งในถังขยะดีกว่า

ปล. วันนั้นป้าแอต้องกลับไปทำงานที่จอมทอง กะว่าจะพาน้องพิงค์ไปเที่ยวซะหน่อย แต่เจ้าตัวไม่ยอม สงสัยกลัวจะห่างแม่ อิอิ...(แต่ความจริงกลัวห่างป้าอ๋อยมากกว่า เฮ้อ...ไม่ติดแม่เล้ย เจ้าตัวน้อยของแม่)

ไม่มีความคิดเห็น: