เช้าตรู่ของวันเสาร์ น้องพิงค์งัวเงียตื่นเพราะพ่อขนของเสียงดังเลย วันนี้น้องพิงค์ต้องเดินทางไกลไปเชียงใหม่ จะไปรับยายมาพักที่กรุงเทพฯ วางแผนกันว่ายายจะมาอยู่กับน้องพิงค์ 1 เดือนให้หายคิดถึง พ่อจัดแจงเอาเก้าอี้ไปตั้งไว้ในรถให้น้องพิงค์นั่ง กว่าจะยิ้มออกแบบนี้มาได้ ก็ต้องใช้เวลาปรับตัวนานเหมือนกันนะคะ ขอบอก![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO2nh32kfGfv0GLx2NgNuBpb0pJiL76LDF1Nw3WXw2d3moCut_vbcT9isSNERoUaDt9fUK_5ywbo7b0ApCbxJ0HCRzgFB8h1oxEebZlFrTq4osrYu6mjiSvrgHH8XNfEJIoqOfZOAN-oE/s320/2.jpg)
นั่งเก้าอี้เองก็สนุกดีค่ะ ทำให้น้องพิงค์รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว
นั่งไปได้ไม่นาน น้องพิงค์ก็เข้าสู่นิทรารมณ์อย่างมีความสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น