"โอ้ละหนอ ดวงเดือนเอย พี่มาเว้ารักเจ้าสาวคำดวง โอ้ว่าดึกแล้วหนอ พี่ขอลาล่วง อกพี่เป็นห่วง รักเจ้าดวงเดือนเอย..." พอแม่ขึ้นต้นร้องเพลงนี้มา พ่อก็จับมือน้องพิงค์รำซะเลย เป็นที่ถูกอกถูกใจทั้งคนร้องและคนรำ (คนถูกให้รำก็พลอยยิ้มไปด้วย) 
ทุกๆ วัน นอกจากพ่อกับแม่จะร้องเพลงให้น้องพิงค์ฟังและรำตามไปด้วยแล้ว ป้าอ๋อยเองก็ให้น้องพิงค์ตบมือแปะๆ จะได้กินนม ด้วยเหมือนกัน น้องพิงค์เลยอารมณ์ดีทั้งวัน ยามหลับก็ยังยิ้มเลย (แม่บอกค่ะ) วันไหนอารมณ์ดีๆ น้องพิงค์ก็ร้องเพลงเองด้วยค่ะ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเวลาน้องพิงค์ร้องเพลง แม่ พ่อ กับป้าอ๋อยจะต้องหัวเราะด้วย น่าขำตรงไหนคะ?
นอกจากการร้องเพลง เต้นรำแล้ว แม่ยังซื้อจุกนมหลอกมาให้น้องพิงค์ สงสัยเพราะทนดูลูกดูดนิ้วและมือตัวเองไม่ได้ แต่เอาเข้าจริงๆ น้องพิงค์ก็ไม่ค่อยปลื้มกับหัวนมหลอกเท่าไหร่หรอกค่ะ 
ตอนนี้น้องพิงค์กลายเป็นผู้ชำนาญการคว่ำแล้วค่ะ ถ้าป้าอ๋อยเผลอๆ น้องพิงค์ที่กำลังนอนเล่นอยู่ก็จะคว่ำอย่างรวดเร็ว อีกไม่นานป้าอ๋อยก็คงไม่กล้าปล่อยให้น้องพิงค์อยู่คนเดียว เพราะถ้าลองคว่ำเก่งแล้ว อีกหน่อยก็คืบ คลาน พ่อคาดการณ์ว่าน้องพิงค์น่าจะซุกซนมากเลย เดาจากความมีอารมณ์สุนทรีนี่แหละค่ะ
เด็กแนวมาแล้วค่ะ ไม่ได้ไปประท้วงที่ไหนหรอกนะคะ ป้าอ๋อยแค่อยากให้หลานวัยโจ๋ แต่งซ่าๆ ไปอย่างนั้นเอง แม่เห็นแล้วชอบใจ พ่อบอกว่า เออ..ลูกเราก็น่ารักน่าชังดีเหมือนกันแฮะ (แหม...เพิ่งเห็นแววหรือไงคะพ่อ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น